معنی فلک جاه در لغت نامه دهخدا

بلندپایه. والامقام. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به فلک پایه و فلک مرتبت و فلک قدر شود

معنی فلک جاه - جستجوی لغت در جدول جو

فلک جاه

لغت نامه دهخدا

فلک جاه

فرهنگ لغت هوشیار

فلک تاج

(دخترانه)

فلک (عربی) + تاج (فارسی) مرکب از فلک (آسمان) + تاج

فرهنگ نامهای ایرانی

فلک زده

بی طالع، بدبخت، فقیر

فرهنگ فارسی عمید

فلک ده

(فُ جِ)

دهی است از بخش مرکزی شهرستان رشت که دارای 768 تن سکنه است. آب آن از استخر محلی و محصول عمده اش برنج و چای و ابریشم است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

فلک پناه

(فَ لَ پَ)

پادشاهی بزرگ مرتبه که آستان او پناهگاه فلک است. (فرهنگ فارسی معین) : حضرت رفیع و درگاه فلک پناه... (لباب الالباب)

لغت نامه دهخدا

فلک رای

(فَ لَ)

آنکه اندیشه و رایش به بلندی فلک است. بلندفکر. بلنداندیشه. (یادداشت مؤلف). آنکه تدبیرش همسان تدبیر آسمان است. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

فلک زده

(بِ دَ / دِ)

مفلس و تهی دست. (آنندراج). سخت بدبخت. بداختر. (یادداشت مؤلف) :
بر زمین هر کجا فلک زده ای است
بینوایی به دست فقر اسیر...
خاقانی

لغت نامه دهخدا

فلک سان

(فَ لَ)

مرکّب از: فلک + سان، پساوند تشبیه، مانند فلک. فلک وش:
سالها قصد فلک داشت مگر
جنبش رای فلک سان اسد.
خاقانی.
بود فلک جام رنگ و جام فلک سان
روز ندانم که از کدام برآمد.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

فلک وار

(فَ لَ)

مانند فلک. به روش فلک. به شیوۀ فلک:
فلک وار می شد سری پرشکوه
گهی سوی صحرا گهی سوی کوه.
نظامی.
در قامت خویش بین فلک وار
پس قیمت خویشتن نگه دار.
نظامی.
فلک وار با هرکه بندد کمر
بر آب افکند چون زمینش سپر.
نظامی

لغت نامه دهخدا

فلک بان

(فَ لَ)

گردانندۀ فلک. نگهبان فلک. کنایت از خالق فلک و حضرت باری تعالی:
وگر دانی که این کار فلک نیست
فلکبانی تو را لازم شد ایدر.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

فلک پایه

(فَ لَ یَ / یِ)

بلندپایه. والامقام. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

فلک جناب

(فَ لَ جَ)

بلندپایه. والامقام. (فرهنگ فارسی معین)